Radio star

Υπάρχουν φορές που θέλεις απλά να αφεθείς στον μουσικό παραγωγό.

Όπως και στην ζωή, έτσι και στην μουσική, υπάρχουν κάποιες φορές που πρέπει απλά να εναποθέσεις την ευτυχία σου εκείνη τη στιγμή στα χέρια κάποιου άλλου. Πρέπει να αφηνόμαστε ή να έχουμε αφεθεί κάποιες στιγμές στη ζωή μας. Θα ήταν καλό.

Το ραδιόφωνο πρόκειται για ένα εξαιρετικό μέσο. Είναι για μένα, το βινύλιο των μέσων. Έχει του είδους την αμεσότητα που προσφέρει η παρουσία της ανθρώπινης φωνής, η ζεστασιά. Η ζεστασιά του βινυλίου. Καμία σχέση με την φύσης της τηλεόρασης που είναι ας πούμε διαφορετική.

Ξεκίνησα να ακούω ραδιόφωνο κι εγώ δεν ξέρω από πότε. Πέρασα όλη μου την εφηβεία σε μανιώδη κατάσταση να ασχολούμαι με ραδιοφωνικούς σταθμούς, παραγωγούς, στυλ, μουσικές, είδη εκπομπών. Το πρώτο πράγμα που έκανα πάντα όταν έφτανα σε άλλη πόλη, άλλη χώρα ήταν να ψάξω και να βρω τους τοπικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς και να τους περάσω ένα ζαπ για να πάρω μια ιδέα του τι παίζει στην πόλη. Για μένα δηλαδή το ραδιόφωνο ήταν πολύ παραπάνω από απλά ένας πομπός.

Fast forward και αρχίζω να μεγαλώνω και συνειδητοποιώ μια μέρα πως μου αρέσουν πολύ οι άνθρωποι που αγαπούν και ακούνε ραδιόφωνο. Ε, και κατασταλάζεις εκεί μετά.

Το μανιφέστο μου και γκόσπελ  πάει κάπως έτσι: Είσαι στην κοιλιά της μαμάς σου και η μόνη σου επαφή με τον έξω κόσμο είναι τα ντουπ, νταπ, ντιπ και δεν ξέρω τί. Μουσική στα αυτιά σου αυτό το χσς της παλάμης της μαμάς σου πάνω στην κοιλιά της.

Και μετά γεννιέσαι και αρχίζεις να ακούς ήχους και το βράδυ κλείνεις τα μάτια σου υπό τους ήχους του νανουρίσματος της.

Και μετά έχεις  Τα Στρουμφάκια να παίζουν στο κασσετόφωνο στο πάρτυ σου.

Και μετά ανακαλύπτεις την ηλεκτρική κιθάρα. Και μετά ανακαλύπτεις ξανά την κιθάρα, αλλά τώρα έχεις αγόρι/κορίτσι.

Και μετά ανακαλύπτεις το σεξ μα φυσικά όμως και το μπάσο.

Και μετά ενηλικιώνεσαι αλλά πάντα θέλεις να γυρνάς και λίγο πίσω σε εκείνο το νταπ, ντουπ. Μπροστά και πίσω πάμε συνεχώς λοιπόν και το γκόσπελ συνεχίζει και ολοκληρώνει κάπως έτσι:  Είμαστε βαφτισμένοι στο φώς της μουσικής μας και τσαλαβουτήσαμε τα πόδια μας στο παγερά σκοτεινό δράμα της. Την απορρίψαμε, την ξεχάσαμε, την αλλάξαμε, την ερωτευτήκαμε. Την ανακαλύψαμε από την αρχή.

Και ο διάλογος και ρόλος του ραδιοφώνου σε αυτήν όλη την υποτιθέμενη ιστορία; Πολλά βράδια απλά προσπαθώ να ακούσω τι εκπέμπει ο πομπός, μπας και ακούσω και κάποιον άλλο που τα σκέφτεται έτσι τα πράγματα. Έναν ακόμα άνθρωπο που θα μου πει με κάποιο τραγούδι ότι, καλά το πας μωρέ συνέχισε έτσι. Ε, εντάξει σας λέω πως όλοι σας το κάνετε.

Έχουμε ξαναμιλήσει εδώ μέσα αν δεν κάνω λάθος για το ραδιόφωνο. Με χαρά μου διαπιστώνω πως το ελληνικό ραδιόφωνο έχει τρομερά ταλέντα και δεν μιλάω ειδησεογραφικά. Καθαρά μουσικά και αισθητικά. Συγκινούμαι να ακούω παραγωγούς που μου δείχνουν νέα μονοπάτια, κομμάτια του μουσικού χάρτη από όλο τον κόσμο, μέρη που αν δεν πάω ποτέ θα ήθελα σίγουρα να ανακαλύψω τουλάχιστον μουσικά.

Εκεί όλα καλά;

~ από errorflynn στο 7 Φεβρουαρίου, 2013.